در سنت عرفانی برای موسیقی جایگاه خاصی قائل شده‌اند، یعنی آن را از جنس امور ملکوتی و فرامادی دانسته‌اند و چیزی که متعلق به عالم خیال است، نه کاملاً مادی و نه کاملاً و مجرد است. بین این دو قاعدتاً رابطه‌ای وجود دارد. برای اینکه موسیقی از جنس و معنویت است و معنویت هم از عالم معنا حکایت می‌کند، بنابراین این دو می‌توانند در هم تأثیر و تأثر داشته باشند.